Karabinek jednostrzałowy G96/11 kal .22 LR

2 190,00 

SKU KLBR22143 Kategoria

Broń palna - sprzedaż tylko na pozwolenie

Dostępność w magazynach:

Magazyn Tarnobrzeg
Magazyn Poznań

tel. 15 823 82 75
tel. 61 853 24 76

Zgodne ze stanem faktycznym

Opis

Numer seryjny: 269656

Szwajcarskie karabinki 22 LR

Jednostrzałowy szwajcarski karabin sportowy, pod amunicję bocznego zapłonu .22 LR.  Zamek dwutaktowy. Nabój trzeba ręcznie włożyć do komory. Broń treningowa armii szwajcarskiej, wykonana na bazie karabinów wojskowych Schmidt – Rubin. Wierne odtworzenie łoża  i mechanizmów ułatwiało rekrutom wstępne szkolenie strzeleckie.
Historia karabinów Schmidt – Rubin:
Karabiny Schmidt – Rubin kal. 7,5 x 53,5 i 7,5 x 55  w latach 1886 – 1930 uważane były za bardzo nowoczesne, precyzyjne  i szybkostrzelne. Produkcję seryjną pierwszego karabinu Schmidt – Rubin rozpoczęto w 1891 roku, w Eidgenoessische Waffenfabrik w Bernie. Zamek dwutaktowy był ryglowany za pomocą dwóch rygli symetrycznych, umieszczonych w tylnej części trzonu. W kolejnych modelach rygle przeniesiono do przedniego sektora zamka, co ograniczyło wibracje trzonu i wzmocniło zespół ryglowy. Duża rączka zamkowa w formie solidnego walca ułatwiała przeładowanie. Wyjęcie zamka do czyszczenia i konserwacji wymagało wciśnięcia dużego zatrzasku, umieszczonego z prawej strony komory zamkowej.
Karabin wz. 1889  miał  długą,  780 mm lufę, z trzema bruzdami prawoskrętnymi. Skok gwintu wynosił 1 : 10,63” (270 mm). Na górnej powierzchni  komory zamkowej znajdowały się charakterystyczne wyżłobienia. Celownik ramieniowy skalowano do 2000 metrów.
 Broń ładowano za pomocą magazynka wymiennego, mieszczącego  12 nabojów, w dwóch rzędach. Wykonano go z blachy stalowej. Stan załadowania był widoczny dzięki otworom technologicznym. Przy ładowaniu nie było konieczności wypinania magazynka. Naboje można wciskać z góry, z dwóch łódek po 6 nabojów każda.
Ciekawostką był  tzw. odcinacz magazynka. Podłączony magazynek można opuścić za pomocą dźwigni, umieszczonej obok niego, z prawej strony. W tym celu dźwignię odcinacza ustawiało się w górnym położeniu Zamek nie podawał kolejnych nabojów z magazynu, co pozwalało na ładowanie broni pojedynczymi nabojami, wprost do komory nabojowej.  Dolna pozycja dźwigni odcinacza podnosiła magazyn wyżej. Pobieranie nabojów następowało wtedy z magazynka. Odłączenie magazynka wymagało silnego wciśnięcia dźwigni odcinacza w kierunku bocznej ściany, a następnie odchylenia dźwigni maksymalnie w dół.  W kolejnych wzorach z odcinacza zrezygnowano.
Nietypowy bezpiecznik miał kształt dużego pierścienia. Zabezpieczenie broni polegało na odciągnięciu go  w tył do oporu i ustawieniu w pozycji równoległej do lufy. Zamek i spust były wtedy blokowane.  Iglicę po niewypale można było napiąć bez otwierania zamka.
Kolbę typu angielskiego okuto, było to przydatne w walce wręcz. Do broni stosowano długi bagnet typu nożowego wz. 1889.
Podczas eksploatacji karabinu roku stwierdzono konieczność poprawienia konstrukcji samego zamka. 3 listopada 1892 roku płk Vogelsang otrzymał zadanie zmodyfikowania trzech egzemplarzy, głównie pod względem poprawienia odporności układu ryglowania. Ulepszone karabiny dostarczono do testów 1 stycznia 1895 roku. Próby polowe wypadły pozytywnie. Zamek wytrzymywał większe ciśnienia gazów prochowych, uproszczono też jego budowę. Przy okazji ograniczono masę całego karabinu. 31 lipca 1896 roku wprowadzono do służby nowy wzór o oznaczeniu 1889/96. W 1910 roku prawie wszystkie egzemplarze wzoru 1889/96 zostały przekształcone w wersje 1896/11. Tylko 1280 sztuk pozostało w oryginale. Około 6000 sztuk kb 1896/11 wykonano z lufami o krótszym skoku (1 : 9 cali czyli 228,6 mm). Ten sam skok gwintu zachowało ok. 15 tys. długich karabinów wzoru 1911. Począwszy od Modelu 1896/11 wprowadzono lufy czterobruzdowe.

Dane techniczne

Kaliber

.22 LR.

Karabinek jednostrzałowy G96/11 kal .22 LR